旺扎的雨靴

好几个段落设计得非常有趣，其中我最喜欢的就是大晴天扎旺穿着雨靴去学校成为了班级的焦点，老师问，今天晴天你为什么穿雨靴？

扎旺回答，我昨晚梦到下雨了，有种众人皆醉我独醒的诗意感，好喜欢这段。

一开始觉得这孩子太不懂事了，但看着看着觉得孩子不懂事不是应该的麽，童年不就应该这样么，没有成年人的烦恼，却拥有自己的小烦恼，为自己的小烦恼做尽“蠢”事，满脑子奇奇怪怪的想法，就是没有学习和做作业，像极了年轻的我😂。

导演很会叙事，很流畅，也很能取舍，最后把结局舍去了，开放观众想象，雷是打了，但究竟有没有雨不知道，天气预报也有失准的时候，不过嘛，就算下雨，我相信成年人还是有方法去应对的。

最后想吐槽一下扎旺的家庭，他们都不怎么交流啊，他们把爱藏得太深太深了，一度让我觉得父母不爱这孩子，夫妻间也没有爱，毕竟独子的情况有点少。

而并不是这样的，只能说他们淳朴，善良，不善于表达自己对孩子的爱。

导演每到三人的家庭镜头时，都刻意回避通俗意义上的“家庭美满”的感觉，而故意营造平静，甚至冷漠感，让温暖提现在细节上。

这是我唯一觉得导演用力过猛的地方，😂每看到三人坐在电视机前，那种冷冰冰的气氛，反正我不想待下去，让我产生了委屈感。

看着我难过。。。。

，

旺扎的雨靴说几个电影剧情和剧中电视互动的情节：1，第一次旺扎提出和拉姆姐姐换鞋，拉姆姐姐说她的鞋大，他穿不了；晚上旺扎看的动画片中小头爸爸去买帽子，结果试的每一顶都大。

2，旺扎的爸爸要出门去看村里的喇嘛，请他做法挡雨，旺扎想跟去看看，但是爸爸不许，他就偷偷地跟着去了，旺扎出门时背后的电视演的正是小头爸爸在火车上，对白隐约提到了“等等我”3，推动剧情的一处细节是旺扎看西游记提到有雷神雨神，让旺扎产生了他们信奉的“佛菩萨”和雷神雨神谁更厉害的想法，随后发生了去拜托佛菩萨，偷吃佛前一块糖，然后又拿苹果去给佛菩萨道歉的情节，孩子的纯真想法一展无遗我记得2000年左右，也是旺扎的年纪，小学一年级，当时小当家干脆面出了一版三国卡，72张人物，36张计谋，真的是费了自己全部的心力去收集，用光所有的零花钱不算，不论认不认识的小朋友都去问一问交换卡片，现在不记得第一张是哪张，也不记得最后一张是那一张，但是集齐那一刻的欣喜现在还是能隐约感觉到不知道大家童年的时候有那些单纯的小心愿呢，当年日思夜想，魂牵梦萦的愿望 实现了吗？

旺扎的雨靴 (2018)7.02018 / 中国大陆 / 剧情 儿童 / 拉华加 / 周拉多杰 朋毛样专

看完电影心里有点酸酸的，孩子的世界总是单纯的，他们要的东西总是很简单，快乐也总是很容易，一旦拥有了自己梦寐以求的心爱之物就期待下一次能用上它，体验心爱之物带来的双倍快乐。

旺扎就是如此，他一直都期待能够拥有一双属于自己的雨靴，拥有了雨靴之后就希望有一场雨，能穿上新雨靴出去玩。

看到这个雨靴的时候，我的记忆瞬间被拉回到了童年时代。

那个时候，也不知道什么原因，我的雨靴总是隔三差五的需要修补。

看着同学们都穿着油光锃亮的雨靴，而我的靴子却修补的这一块那一块，幼小的心灵和自尊在那个时候承受着深深地伤害。

随着年岁渐长，如今越来越发现，童年的记忆带给我们的思考永远是那么的深刻。

比如，我们看着旺扎为了一双雨靴，整天的无精打采甚至于觉得有点可笑，因为我们觉得不至于，我们觉得有必要吗？

不就是一双雨靴嘛？

可是，在那个年代，一双雨靴可能真的对于一个家庭而言，就是非常大的开支项目。

感谢导演记录了这样的一段故事，让我们看到了自己的孩童记忆。

主要为了支持藏族导演，儿童题材，讲述旺扎想要一双雨靴，得到以后又期待一场雨的降临，为此而付出的努力。

这不禁让人想到伊朗电影小鞋子，两者有很多相似的地方，但又有不同之处，藏族中的宗教因素和小孩的天真结合再一起，影片讲诉的故事并不复杂，也把这故事算合格的讲完了，可能是因为心中的期待高，所以对影片感觉还是停留在基本叙事上。

但还是推荐去看看，支持民族电影，今天可能太累了，后面结尾睡着了，下次再有机会一定要把再完整的看一边，片中的配乐不错。

微信公众号：moviesss 首发于 MOViE木卫 一年级的旺扎想买一双雨靴。

旺扎的父亲却只关心麦子的收成。

作为一部儿童电影，《旺扎的雨靴》予我的最大印象，或者说，制造的观影错觉，是藏地的时间，好像倒拨回到了过去的东部乡村。

而且这一拨，就是二十年前。

所谓二十年前，是物质上的匮乏，与县城的距离遥远，靠天吃饭的年复一年，是对话靠喊、买东西靠赶的上个世纪末。

父亲买了一只铁皮青蛙。

旺扎的玩具，惹得周围同学羡慕不已。

但是，全班唯一没有雨靴的人，也是他。

铁皮青蛙这个玩意，属于很早以前的玩具。

拧紧发条，它就扑哧扑哧，在课桌上跳。

那股欢快劲，正是记忆中，课堂学习间隙，没有老师大人参与的自在童年。

那年头的人们，当然需要穿雨靴。

电影也提了一个穿雨靴的细节：天气热，穿久了容易脚臭。

与之对应的童年记忆，如果没有一双雨靴，恐怕会是光脚不怕穿鞋的。

只是一旦怀疑买雨靴的必要性，那么，这部电影就无法成立了。

我花了一段时间，去适应《旺扎的雨靴》的年代感——譬如人们信赖天气预报，电视机里永远不停在放1986年版的《西游记 》；空无一人，倍感孤独的学校操场，连课桌椅都不需要做旧处理；课中的孩童们情感饱满，跟着老师大声朗读。

光线明亮的画面，并不会制造过去的还魂。

一个没有野心的儿童故事，也不会引出民俗猎奇。

一如既往，《旺扎的雨靴》倒更像藏地电影在中国电影的位置，是一块珍贵自留地。

明亮的画面，令墙壁的黄土发白，马路平整，似乎加重了数字摄影的特性。

我的错觉，一大部分就是来自于这里。

想回到安静过去，又总感到一些诧奇。

买双雨靴的故事，其实不外乎这家子人，差那么几个钱。

一个铁皮青蛙，一张羊皮，一双雨靴，搁在那个几乎没有家具摆设的小屋之中，完全成立。

好比消费主义盛行、攀比成风的今时今日，你很难相信，还有以物换物的商品交易。

一个小朋友想要的刚需物品，却不可得。

电影并没有一波三折，甚至称不上好事多磨，而是反复在上学路，课堂上，家中和田间。

一家之主的父亲，根本就没有把儿子的心愿放在心上。

下不下雨，雨势大否，它影响波及的，是快收成的麦子，而不是上学路上的儿子。

从头到尾，父亲都没有想买。

好在呢，旺扎有了雨靴之后，他也没有生气——我们把他的反应跟田间地头打架相比较的话。

也许是父亲脾气暴，旺扎年纪小也听话。

旺扎没有表现出电视剧戏码的哭闹，总归还是一个好哄骗的年纪。

不知何处飘来的塑料袋，是旺扎的红气球，也是肥皂泡的雨靴梦。

买了雨靴之后，母亲还故意不告诉他。

晚上睡觉，旺扎还把雨靴放在枕头底下，这些称不上故事的细节，都是单纯的幽默，有股天真傻。

电影前半段，讲旺扎想要一双雨靴。

有了雨靴，后半段变成老天要不要下雨。

小孩子的事情，让渡到了大人的世界。

一个小孩踩水洼的顽皮日记，变成了老天要不要下雨的大远景。

《旺扎的雨靴》的镜头，始终保持着固定机位，保持一段较远的观察距离。

吕松野的距离感，在麦田放水一段，表现得最为明显。

打架的场面，完全被隐去。

电影同样有情感的节制，但这是观看过程的陌生，还是我们有意无意制造了情感的屏障，毕竟那是一个偏远，发展滞后的藏地乡村。

阿卡雪达尔说，明天有暴雨，不过我应该可以挡得住。

结果，他无剑可持。

《旺扎的雨靴》制造了一场蓄谋已久的童年暴雨。

你想吃佛祖的糖，想要铁皮青蛙，想要一双雨靴，那都不过是小小的，希望能被满足的愿望而已。

有成年人看来，觉得可笑，那是太轻而易举。

但大人的世界，求水祈雨，又希望天气不要影响丰收。

那就好像，麦子的收成是个麻烦，小孩子的成长就不是麻烦。

就好像在放养的状态下，他们，我们，都曾经那样子长大。

为了吃糖，《旺扎的雨靴》安排小朋友说了这么一段话：“我们不是抢，不是偷，是跟您要的。

”能把小孩子的愿望实现，处理得如此烂漫天真，这一年的华语电影，还有一部《米花之味》。

它们有着同样的生命亮色，还有与山川大地原野天空的古老对话，最后结束于与神同行。

童年之于成长，时间之于生命，何等之漫长。

遇见喜欢这部电影的人

《旺扎的雨靴》改编自才朗东主的同名小说，讲述了一个叫旺扎的小男孩想要一双雨靴的故事，是拉华加导演的处女作，曾入围第68届柏林国际电影节新生代竞赛单元，获得第12届FIRST青年电影展最佳演员提名和最佳导演奖项。

整部电影清新动人，细节丰满，对白生活化，配乐灵动，有一处特别有感觉，看到商贩那里有卖雨靴的，旺扎跑回家，这个时候的音乐完美的展现了他的内心世界，兴奋惊喜，期望即将被满足，音乐表现的淋漓尽致。

虽然是拉华加导演的处女作，但获得最佳导演奖却是实至名归。

它是一部儿童题材的电影，但不是儿童片，所谓儿童片，就是给孩子看的电影或动画片，儿童题材的电影，《小鞋子》《瓦嘉达》等都是，它们的主角是儿童，电影里面有儿童成长的环境，所表达的内容是以儿童为载体的社会呈现。

《旺扎的雨靴》里面有父母两人之间关系的描述，虽然看似是爸爸当家，但妈妈也有自己的主意，比如没有听从丈夫的话给旺扎买了雨靴；还有父子两人关系的描述，爸爸当然是沉默的，严肃的，但不是缺席的，他的教育方式是严厉的，旺扎和爸爸之间是有距离的，他有点害怕爸爸；旺扎所在的学校，有高年级的同学会欺负他，但好像并不是很严重，旺扎也会反击，他有一个对他非常照顾的邻居小姐姐。

学校是藏语教学，但体育老师也说普通话，老师上课会讲到“长大之后做什么”的内容；如果旺扎爸爸不服从村长的管理，就会被取消“扶贫名额”……以上这些都体现了边远藏区的生活，虽然有些落后，但却是非常真实的藏区人的生活状态。

“雨靴”又不是雨靴。

而是一种象征，男孩内心的渴望，这一点和伊朗经典电影《小鞋子》如出一辙。

没有雨靴，让同学嘲笑旺扎，他也显得不自信，感觉到爸爸不重视他，妈妈也不支持他，他在学校快抬不起头了。

隔壁小姐姐看到了他对雨靴的渴望，和他换鞋穿，旺扎在河水里玩雨靴，甭提多开心了。

父母如果对儿童的要求许下诺言没有做到，那么他们在儿童的信用值会下降，信任是需要长期才能建立的，一旦破坏，需要花费更多的时间才能重建。

小时候缺失的东西一般都会在长大后补回来，我自己称它为“缺失守恒律”，比如说小时候零食没吃够长大后就会特别爱吃零食。

所以雨靴不是雨靴，是父母的关爱，是和同伴平等的象征物，是自信建立的基础……私以为现今藏区导演拍的藏语电影可以称之为“新藏语电影”，这和其他外来者拍的藏语电影有很大的区别，首先导演是土生土长的，有在地的生活经历，其次他们创作时有身份的自觉性，无意识的把本地的风土人情表达出来，这跟其他外来者创作的作品有根本的区别。

万玛才旦的《静静的嘛呢石》里小和尚在本土文化与外来文明之间感受到迷惑，这种感觉延续到导演后续的电影里面，像《寻找智美更登》和《塔洛》；松太加（有作品《太阳总在左边》《河》，新作《阿拉姜色》）和拉加华也一脉相承，各自的作品中或多或少都有类似的主题。

外来者的视角大多是好奇的，窥探的，即便有相关部分主题，也只是在表面，无法深入下去。

不过偶有例外，像王全安的《图雅的婚事》，其中倒是展现出了类似的危机感：西北的草原上，最后的牧民，牧民文明与现代文明的碰撞，日益遥远的过去即将要被现代化取代。

《旺扎的雨靴》并不是只适合小朋友看的电影，它清新脱俗，直抵心灵深处，像电影里青海农区山间的雾和风一般自然。

也为我们呈现了“新藏语电影”的新形态，让我们对“那片净化人心灵的圣地”有了不一样的了解和感受。

གཅིག ཀླད་ཀྱི་གཏམ། འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ལྷ་དཔལ་རྒྱལ་གྱི་བརྩམས་ཆོས་གསར་བ<<གེ་སར་རྟ་རྫི>>ལ་(མིང་གནས་སྐབས་གཏན་འཁེལ་བྱས་མེད)ཉེ་སྔོན་པེ་ཅིན་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་གྱི་བྱ་དགའི་རྣམ་གྲངས་ལ་ཚུད་ཡོད་པའི་གཏམ་བཟང་ཐོས་རྗེས། ངས་དགེ་རྒན་བརྒྱུད་དེ་ཁོར་རྟེན་འབྲེལ་ཞུས་ཅིང་། མ་འོངས་བར་ཡང་ཁོའི་གློག་བརྙན་གྱི་མདུན་ལྗོངས་ཡངས་པ་སོགས་ཀྱི་སྨོན་ཚིག་བསྒྲོན་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་དགེ་རྒན་དང་ཁོ་གཉིས་ཀྱིས་ཁ་པར་ལས་གློག་བརྙན་དང་དེ་འབྲེལ་གྱིས་ལབ་གླེང་རེ་འགའ་བྱས་མཐར་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ཁོས“ད་ང་ཚོའི་བོད་ཀྱི་གློག་བརྙན་གྱི་ལམ་ཁ་འདི་དཀའ་མོ་རེད”ཅེས་པའི་སྐད་ཆ་དེའི་ངའི་སེམས་ལ་ཚོར་བ་ཟབ་མོ་ཞིག་བཞག་སོང་། ཅིའི་ཕྱིར་དཀའ་དགོས་པ་དང་། མིག་སྔར་ཕྲད་པའི་གནད་དོན་སོགས་རེ་རེ་ནས་གླེང་བཞིན་པ་བདག་གིས་གསལ་བོ་ཐོས།བོད་མི་རིགས་དང་གློག་བརྙན་གྱི་འདུ་ཤེས། སྤྱི་ཟླ་བརྒྱད་པའི་ཚེས་བདུན་ཉིན་གཟའ་མཇུག་ལ་འཁེལ་འདུག་པས། ང་རང་གཙོད་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་སོང་ནས་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་ལ་བལྟས་པ་ཡིན། ཉིན་དེར་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་ཐོག་མའི་གཟིགས་འབུལ་གྱི་ཉིན་ཡིན་པས། བདག་གིས་ཀྱང་སྔ་ས་ནས་པ་སེ་ཉོས་པ་ཡིན། གློག་བརྙན་ཁང་དུ་ཐོན་པ་ན་ཅུང་ལྷིང་འཇགས་ཀྱི་སོ་ན་གནས་པས། ངས་རང་ཉིད་ཀྱི་དུས་བདམས་པ་ཅུང་འཕྱི་འདུག་སྙམ། ཡིན་ཡང་གློག་བརྙན་སྟོན་ཐེངས་སྔ་མོ་ཚགས་རྗེས་སྔར་བཞིན་སྒོར་འབུད་མཁན་མི་འདུག་ལ། ནང་དུ་འགྲོ་མཁན་ཡང་མེད་པས། ང་རང་གཅིག་པུ་གློག་བརྙན་ཁང་དེར་འཛུལ་ནས་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་ལ་བལྟས་པ་ཡིན། སྤྱིར་ན་ངས་ནི་རྩོམ་རིག་བརྩམས་ཆོས་གང་རུང་ཞིག་གམ་གློག་བརྙན་ལ་གང་རུང་ལ་བལྟ་སྐབས་ཇི་ལྟར་ལྷིང་འཇགས་ཡིན་ན་བཟང་མོད། སྐབས་འདིར་ཇི་ལྟར་ང་རང་ཁེར་རྐྱང་ཅིག་གི་སྣང་བ་དང་སུན་པའི་ཚོར་བ་ལྷག་མ་ཞིག་གིས་མནར་བྱུང་། གློག་བརྙན་འདི་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་སྟོན་པའི་དུས་ཚོད་ཁྱབ་བསྒྲགས་བྱེད་པ་དང་མཉམ་དུ་ཁ་ཡ་ན་མཉམ་རེ་འགས“ཡང་བོད་ཀྱི་གློག་བརྙན་ཞིག་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་སྟོན་རྒྱུ་རེད།”ཅེས་པའི་རེ་བ་དང་རེ་བཞག་བཅོལ་མཁན་དང་། ཡང་དེ་ལ་གནས་ལུགས་མེད་པའི་བསམ་སྦྱོར་ཅི་རིགས་སྤེལ་མཁན་ནི་མཆིས་མོད། ཀན་ལྷོ་ཁུལ་ཐོག་གི་ལྟེ་བ་གཙོད་གྲོང་ཁྱེར་འདི་ནས། རྒྱལ་ཡོངས་ནས་ཐོག་མའི་གཟིགས་འབུལ་གྱི་ཉིན་མ་འདིར་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་ནི་མི་རེ་འགའ་ཞིག་གིས་བལྟ་དགོས་པར་བསམ་པ་ཡེ་ནས་འཁོར་མ་མྱོང་། ང་ཚོར་གློག་བརྙན་དུ་ཁང་དུ་འགྲོ་བའི་གོམས་སྲོལ་ཆགས་མེད་པ་རེད། གློག་བརྙན་ཁང་ནི་སློབ་ཆེན་པ་ཚོའི་བརྩེ་དུང་གི་དུས་ཆད་འདེབས་ས་རེད། ཡང་ན་གློག་བརྙན་ཁང་ནི་ན་གཞོན་སྐྱལ་སྟོང་རེ་འགས་སྣང་བ་སྐྱི་བསེར་རླུང་ལ་བསྐུར་ས་ཞིག་རེད། 3Dལས་སྣང་བའི་རི་མོ་རླུང་ལ་བསྐུར་འགྲོ དགེ་རྒན་དང་རྩོམ་འབྲི་བ། ཐ་ན་སྙན་ངག་པ་ཚོ་ཡང་ཆང་ཁང་དུ་འགྲོ་བ་མ་གཏོགས་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་འགྲོ་མི་སྲིད། དེས་ནི་ཕལ་ཆེར་དོ་དགོང་གློག་བརྙན་ཁང་འདི་ནས་ང་རང་གཅིག་པུ་ལུས་ནས་ཡོད་པའི་སྡུག་ཡུས་སམ། ཁག་འགེལ་སར་བཞག་ཆོག ཡང་ན་ནི་གོང་གི་ཀླད་ཀྱི་གཏམ་ལས་འཕྲོས་པའི་འཁྲབ་ཁྲབ་པའི་སྐྱོ་ངལ་གྱི་ཟུར་ཙམ་ལ་སྤྲད་ཆོག དབྱི་ཐ་ལའི་གློག་བརྙན་ཁང་དུའམ་ཡང་ན་ཧྥ་རན་རན་སའི་གློག་བརྙན་ཁང་གི་ནང་དུ་བགྲེས་པོ་འཁར་བར་བརྟེན་ནས་ཡོད་པ་རིག་མྱོང་ལ། ཡོན་ཏན་གྱིས་འཁུར་ཏུ་ལྕི་བའི་ཤེས་ཡོན་པ་ཚོས་ལག་ཏུ་ཟིན་བྲིས་བསྣམས་ནས་ཡོང་ཡོད་པའང་ཁོ་བོས་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་སོགས་ལས་རིག་མྱོང་ཡོད། སྤྱིར་རང་ཅག་ལ་གློག་བརྙན་དར་ནས་ཡིན་ཚད་གཞན་དང་ལྟོས་བཅོས་ཀྱིས་འཕྱི་བ་བདེན། གློག་བརྙན་གྱི་མི་སྣ་ཡང་བམ་རྩིས་ཙམ་གྱིས་ཡིད་ན་ཡོད། ཡིན་ཡང་འདི་ལ་ང་ཚོས་ཕྱར་བ་གྲུ་འདེགས་མ་བྱེད་ན་དུས་ཀྱི་རྦ་རླབས་ཀློང་ནས་ཁོང་ཚོ་ཇི་འདྲའི་ཉམ་ཆུང་བ་ལའང་། གློག་བརྙན་ཁང་དུ་འགྲོ་བ་ནི་ནམ་ཞིག་གི་ཚེ་ན་གཟི་བརྗིད་ཅིག་རློམ་པའི་དུས་ནི་མི་འགྱངས་བར་འཆར་བར་སྨོན།གཉིས། གཞུང་དངོས། ཀྲུང་གོའི་རབས་ལྔ་བའི་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ནི་འཛམ་གླིང་གར་སྟེགས་སུ་བསྐྱོད་པའི་དུས་ཐོག་མ་ཡིན། 【张艺谋《红高粱》贾樟柯《小武》】དེའི་སྔོན་གྱི་ཀྲུང་གོའི་གློག་བརྙན་གྱི་བརྗོད་བྱ་ནི་སྣོད་གཅིག་གི་ནང་གཅུད་ཡོད་པས། ནང་གི་རྒྱུ་ཆ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཡང་དབྱིབས་དང་རྣམ་པ་གཅིག་པ་གཅིག་རྐྱང་། ཀྲང་ཡུས་མོ་ཟེར་བས་བརྙན་མིག་གི་མཐོང་ཚོར་ཞིང་སྡེར་གཏད་པས་འཛམ་གླིང་གི་སྣང་ངོར་རྒྱ་མི་གསར་བ་ཞིག་གི་སྣང་བྱིན་པ་རེད། ཁོ་ཚོའི་ཇ་དང་ཚྭ་ཁའི་གཏམ་རྒྱུད་ལས་གཞན་ཡིད་བཀུག་པས་སོ།། རྒན་པདྨ་ཚེ་བརྟན་གྱིས“ངས་རང་གི་ཕ་ཡུལ་གྱི་དངོས་ཡོད་བརྙན་མིག་ཏུ་ཕབ་པ་དང་གཏམ་རྒྱུད་དུ་བཅོས་ནས་སྟོན་རྒྱུ་ནི་འོས་འགན་ཡིན།”ཟེར། ཁོའི་གློག་བརྙན་བརྩམས་ཆོས་དག་ལ་རྒྱལ་སྤྱི་ནས་ཁས་ལེན་དང་ཁག་ཐག་ཐོབ་ནི། འཛམ་གླིང་གི་མི་ཚོས་ཁོའི་བརྙན་མིག་ལས་ཐོག་མར་བོད་མི་དང་བོད་མའི་འཚོ་བ་མཐོང་བས་དེ་ལ་ཨ་གསར་གྱི་བྲོ་བ་ལྡན་པ་ཞིག་ཏུ་བསམ་པ་ནི། ང་ཚོའི་མི་ར་འགའི་བྱིས་བློ་ཉིད་ཡིན་པ་ཧ་གོ་ཡིད་རྒྱུ་རེད། བརྗོད་འདོད་པ་ནི་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་པེ་ལེན་རྒྱལ་སྤྱའི་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་དུ་ཚུད་པ་དང་། ནང་ལོགས་ནས་Forst སོགས་ཀྱི་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་སྟེང་ནས་བྱ་དགའ་ཆེན་པོ་རེག་མྱོང་། སྒྱུ་རྩལ་གྱི་རིན་ཐང་། ཚང་མས་མཁྱེན་གསལ་ལྟར་སྒྱུ་རྩལ་བརྩམས་ཆོས་ཅིག་ལ་ཡག་བཙོག་གི་རིན་ཐང་འཇལ་རྒྱུ་མེད་ཡང་། གཞུང་ནས་ཡང་ལྕིའི་ཚང་འཇལ་ཆོག་ཆོག་རེད། དེས་ནི་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་བློ་སྦྱོང་དང་ལྡན་པ་ཞིག་གི་མིག་འབྲས་མ་སྤྱད་ན། དངོས་ཡོད་ཀྱི་མེ་ཏོག་ཉི་དགའ་དང་ཧྥན་གོ་ཡིས་བཞེངས་བའི་མེ་ཏོག་ཉི་དགའ་གཉིས་གཅིག་ཡིན་པ་ནང་བཞིན་རེད། དེ་བཞིན་ང་ཚོར་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་ཆུ་བོར་བརྒལ་བྱེད་ཀྱི་རྟོག་བཏགས་ཀྱི་ཡིད་ཁམས་མེད་ན་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་བརྩམས་ཆོས་ཡང་གྲུབ་མི་ཐུབ་པའི་ཚོད་རེད། གློག་བརྙན་འདའི་མ་དཔེའི་བརྩམས་སྒྲུང་བཀླགས་མྱོང་ཡོད། དེ་ལ་འཁྲབ་ཁྲིད་པས་སྣོན་འཕྲི་གང་རུང་གི་ཟུར་བརྒྱན་ཏེ་ད་ལྟའི་གློག་བརྙན་འདི་བཙོས་པ་རེད། ཡི་གེའི་གཟུགས་རེ་རེ་སྨང་བརྙན་གསོན་པོར་བཅོས་ནས་བརྙན་མིག་ཏུ་བཤམས་པ་འདིའང་ཕྱོགས་གཞན་ཞིག་ནས་འཁྲབ་ཁྲིད་པའི་ལས་འགན་ནོ།། བརྩམས་སྒྲུང་ཏུ་དབང་གྲགས་ཀྱིས་ཆུ་ལྷམ་ཞིག་གོན་འདོད་གྱི་རེ་ལྟོས་ཧ་ཅང་ཆེ། ཉིན་ཞིག་ཁོའི་ཨ་མས་ཁོར་ཆུ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་ཉོས། གློག་བརྙན་དུ་ཞིབ་ཕྲ་རེ་རེ་ནས་བཟུང་ཏེ་བརྙན་མིག་གིས་མཚོན་ཐབས་སམ་ལག་ཐབས་མང་པོ་སྤྱད་པས། དངོས་སུ་མི་སྣ་ཆུང་ཆུང་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་གྱོན་འདོད་པའི་དུས་དང་སྐབས་རེ་རེ། དེའི་ཆེད་དུ་ཕྲད་དཀའ་ངལ་དང་སེམས་ངལ་རེ་རེ་མཚོན་ནས་ཡོད་པའོ།། གཞན་དུ་གློག་བརྙན་དུ་འཁྲབ་ཆས་སུ་འདུས་པའི་དངོས་པོ་རེ་འགས་གཏམ་རྒྱུ་སིལ་བུར་གཏོར་ཡོད་པ་དག་གོང་བསྒྲིགས་ནས་ཡོད་དེ། རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག ལྷམ་ནི་གློག་བརྙན་གྱི་ནང་སྙིང་དུ་ཟུག་ཡོད་པས་། ལ་ཤོས་ནས་གློག་བརྙན་འདི་ལ་ཀྲོང་གོའི་ལྷམ་ཆུང་ཆུང་ཡང་ཟེར། ལྷམ་ཆུང་ཆུང་ནི་དབྱི་རག་གི་གློག་བརྙམ་གྲགས་ཆེན་དེར་གོ གློག་བརྙན་གྱི་མགོ་བརྩམས་མ་ཐག་རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་མེ་ལ་བསྲོས་ཡོད་པ་ང་ཚོས་མཐོང་སྲིད། ལྷམ་རལ་བོ་དེའི་མི་སྣ་ཆུང་ཆུང་དབང་གྲགས་ལ་ཆར་བའི་ནང་དུ་ངེས་པར་དུ་ཆུ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་མཁོ་ངེས་ཀྱི་ཆ་རྐྱེན་བསྟན་ནས་ཡོད། འོད་ཀྱི་ཐད་ནས་ཡང་རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་དེར་མང་བའི་ཆ་བཀོལ་ཡོད་ལ། པར་གཞི་ངོས་ནས་རེ་ལྷམ་གྱི་གཞུང་ས་ཟིན་འདུགབརྙན་འཕྲིན། ང་རང་ཡང་ཆུང་དུས་དབང་གྲགས་དང་འདྲ་བར་བརྙན་འཕྲིན་ལ་བལྟ་བར་དགའ། བོད་སྐད་བརྙན་འཕྲིན་དང་གློག་བརྙན་གྱིས་ཆུང་དུས་ཀྱི་ཕུགས་བསམ་དང་རྨི་ལམ་ལ་ཡང་ཡང་ཀུ་རེ་རྩེད་མྱོང་། ཡིན་ཡང་སློབ་གྲྭ་ནས་སྒོར་མོའི་དགོས་མཁོ་འཕྲད་དུས་་ང་ཡང་དབང་གྲགས་དང་འདྲ་བར། ཡང་ན་སྐབས་དེའི་ལོ་ལོན་ཚོ་དང་འདྲ་བར་གནམ་གཤིས་གནས་ཚུལ་ལ་བལྟ་རྒྱུར་དགའ། རྒྱུ་མཚན་གནམ་དྭངས་ན་ཨ་ཕ་འབྲོག་ས་ནས་ཡོང་བར་འགའ་རྐྱེན་མེད་པས་རེད། བརྙན་འཕྲིན་གྱི་ལེ་མཚན་གཞན་ཞིག་ཏུ་སྦྲེའུ་རྒྱལ་རྫུན་འཕྲལ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆར་ཕབ་པ་སྟོན་གྱིན་འདུག འདི་ཡང་གཏམ་རྒྱུད་ཀྱི་ཕྱི་དུམ་དང་འཕྲོད་ནས་ཡོད་ལ། ཆུ་ལྷམ་གོན་རྗེས་ཆར་ཞིག་འབབ་རྒྱུ་ན་ཇི་མ་རུང་བསམ་པའི་རྨི་ལམ་རེད། ཤིང་གི་རལ་གྲི། ཨ་ཁུ་ཕྱགས་རྡོར་ནི་སྡེ་བའི་མཆོད་ས་དང་བཀུར་ས་ཉག་ཅིག་ཡིན་ལ། ཤིང་གི་རལ་ནི་ཨ་ཁུ་ཕྱགས་རྡོར་གྱི་འཕྲིན་ལས་དང་སྐྱབས་བཅོལ་ས་ཡིན། རྒན་པདྨ་ཚེ་བྲཏན་གྱི་དངོས་བཤུས་གློག་བརྙན༼མ་ཐའ་མཇུག་གི་སེར་བསྲུངས་བ༽འི་ནང་དུ་རལ་གྲི་དེ་འདྲ་ཞིག་ཡོད་ལ། དེའི་གནད་ཆེ་ས་བཟུང་ནས་ཡོད། གང་ལྟར་ཤིང་གི་རལ་གྲི་དེའི་ང་ཚོར་བརྡ་ལན་ཆེན་པོ་ཞིག་སྤྲད་འདུག བྱིས་པའི་སེམས་ན་དེ་ནི་སྤྱིར་བཏང་གི་རྩེད་ཆས་ཙམ་ཞིག་རེད། ཕལ་ཆེར་འདི་ནི་གློག་བརྙན་འདིའི་རིན་ཐང་སྔར་ལས་གཏིང་ཟབ་སར་མཚོན་བྱེད་ལ་བཞག་པའི་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་རྒྱུ་ཆ་ཡིན་རྒྱུ་རེད།གསུམ། མཇུག་སྡུད་བ གློག་བརྙན་འདི་ལ་ཚིག་འདི་དག་ཙམ་ཞིག་གིས་ཡོངས་སུ་འགེབས་རྒྱུ་ནི་ངལ་བའི་ལས་མ་འདས་ལ། མུ་མཐུད་དུ་ཡང་གློག་བརྙན་འདི་ལ་བསྐྱར་བལྟ་བྱེད་དེ་ཕྱི་དུམ་རེ་སྤྲོད་རྒྱུ་ནི་གློག་བརྙན་རང་སྟེང་གི་རིན་ཐང་རེད། མཇུག་ཏུ་བྱིས་བློ་གཙང་མ་འདི་ང་ཚོའི་བོད་ཀྱི་གཅེས་ཕྲུག་དག་གི་ངང་རྒྱུད་ཡིན་ལ། བྱིས་ལོ་བཞིན་དྭངས་ཤིང་གཙང་བའི་མི་རིགས་འདི་གློག་བརྙན་ལ་བལྟ་མཁས་པར་གྱུར་ཅིག

总的看来，还是很不错，很贴近生活，借雨靴展开方方面面，也有一些深刻的地方。

有一个细节让我很不舒服，可能是强迫症的原因。

男孩渴望一双并不贵的雨靴，可是，有一个镜头，他身上穿着Champion的T恤（如果没看错的话），这个牌子的T恤，即使是便宜的款，也可以换个5、6双片中的雨靴了。

嗯，除非是杰克马家里的货。

本来就是拍得很细的片子，说他家困难，当然也是更要注意这种细节的。

好比现在很多偶像剧，说主角是个正在努力奋斗的打工仔，月入几千块而已，然后住的却是豪宅，开的是豪车，奢侈品随身，请妹子去高档餐厅吃饭，那不是搞笑来的吗？

万玛才旦今年永远的离开了我们，但他的精神被后辈们永远的继承了下来：今年，其子久美成列在藏地进行的类型片探索《一个和四个》在入围东京国际电影节后，终于登陆了国内的大荧幕，为藏地新浪潮带来了新的风气。

而在早期，同样有一批影人，创作了组合成藏地新浪潮的重要作品，拉华加《旺扎的雨靴》就是其中一部，拉华加由万玛才旦带入电影创作之中，和万玛才旦一样，其电影文本极具文学性的表达。

《旺扎的雨靴》中，雨靴和铁皮青蛙一样，都是从商贩、县城来到闭塞乡村的外来物，它们让年幼的孩子牵肠挂肚，成为自卑或自尊的护身符。

为了穿上雨靴，挽回自己的自尊心，他甚至不顾秋收时的庄稼，破坏挡雨的仪式。

人是在社会中完成教育的，我们都明白为了不伤害他人，人很难单纯的为自己而活，因此，在复杂的社会，儿童的单纯会让我们觉得可贵，也同样会让我们觉得不寒而栗：面对他人，他们很纯粹，面对自己的欲望，他们同样很纯粹。

为了展现这种纯粹的恶，导演在结尾，用升格拍摄，破坏挡雨仪式成功的孩子们，在还没有收割的麦田里，欢快奔跑的样子，迟缓的动作里，是我们对这种纯粹自私而产生的恶行的费解与不寒而栗，此时，bgm响起，是一个大人领着一群小孩的合唱，那么这个时候，对于孩子的错误想法，导演又是在批评谁呢，不言而喻。

故事的镜头语言背后，或许有着更深的寓意：通过电视屏幕的反射拍摄旺扎回床睡觉的动作、天气预报与《西游记》、《小头爸爸与大头儿子》中小头爸爸找不到合适帽子桥段的粘贴、村长借补贴项目生硬的压抑村民的矛盾，挡雨时仪式与科学的两手准备……现代化之下，媒介的教育与同化中，一些东西也正在退出藏地的舞台，但从全片大部分都以带框架构图的窥视视点来看，导演只是试图客观纪录这个运动的过程，并不一定有意臧丕。